Έπειτα από τις σημερινές πολιτικές εξελίξεις στον τόπο μας, τις δραματικές στιγμές που ζει ο ελληνικός λαός και η χώρα μας, αλλά και τα εκατοντάδες μηνύματα και τηλεφωνήματα ανθρώπων, φίλων και πρώην ψηφοφόρων μου, αισθάνομαι επιβεβλημένη την ανάγκη και το χρέος να προβώ στην ακόλουθη τοποθέτηση και δήλωση:
Η Πατρίδα και οι Έλληνες βιώνουν ένα δράμα! Το Έθνος διασύρεται μέρα με τη μέρα σε ολόκληρο τον πλανήτη. Η εκτίμηση, ο σεβασμός και η αγάπη των ξένων λαών προς την Ελλάδα, μετατράπηκε σε αηδία και αδιαφορία. Ούτε καν σε οίκτο. Η ευθύνη όσων κυβέρνησαν τους τελευταίους μήνες, αλλά και τα τελευταία χρόνια είναι μεγάλη και έχουν τεράστιο μερίδιο ευθύνης. Άνθρωποι μικροί και μεγάλοι βρίσκονται σε απόγνωση, σε απελπισία, ενώ μικρές και μεγάλες επιχειρήσεις φυτοζωούν σε μία κοινωνία που καταρρέει. Οι Έλληνες διχάζονται και αυτό είχε να συμβεί πάρα πολλά χρόνια, πράγμα που θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί. Και τώρα; Τώρα λοιπόν δεν είναι η ώρα ο διχασμός αυτός να μετατραπεί σε εμφύλιο πόλεμο. Δεν υπάρχει πατριώτης που να μην θέλει να αντισταθεί και να πει ένα μεγάλο ΟΧΙ σαν αυτό που έχουν μάθει στο διάβα των αιώνων να δίνουν οι Ελληνες. Όμως, οι παρούσες συνθήκες με τον τρόπο που έχουν διαμορφωθεί σήμερα, δεν δίνουν τα περιθώρια για κάτι διαφορετικό από να πούμε ΝΑΙ στο αύριο προκειμένου να μην αυτοκτονήσει μία ολόκληρη χώρα, μία ολόκληρη γενεά, με ό,τι και όσες δυσκολίες συνεπάγονται. Και αυτό όχι για εμάς, αλλά για τα παιδιά μας. Τέλος, μία παρακαταθήκη των πατεράδων μας που θα ήθελα να καταθέσω και να μοιραστώ και θα την κουβαλώ για πάντα στους ώμους, αλλά και στην ψυχή μου είναι, πως μεταξύ του κακού και του μεγαλυτέρου κακού, πρέπει να προτιμήσουμε το μικρότερο κακό, για το καλό του τόπου, της πατρίδος και των ανθρώπων. Εν όψει λοιπόν μιας καταστροφής, πρέπει να προτιμήσουμε το λιγότερο κακό που θα μας κάνει να αγωνιστούμε, να πολεμήσουμε, να το αντιμετωπίσουμε και να το ξεπεράσουμε. Γιατί ο Θεός έχει αποδείξει στο διάβα των αιώνων πως πάντοτε έδινε τη δύναμη, το κουράγιο, αλλά και τη φώτιση, τόσο στο λαό Του, όσο και σε αυτούς που κρατούσαν την τύχη και τη μοίρα των ανθρώπων στα χέρια τους. Με την ευχή αυτή, αλλά και την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, κλείνω αυτές τις λίγες σκέψεις, που αυτή τη στιγμή εκπηγάζουν από τα μύχια της ψυχής μου από αγάπη, αλλά και αγωνία για αυτόν τον βασανισμένο λαό που έζησε και ζει στιγμές απελπισίας και θλίψης.
Με εκτίμηση και σεβασμό,
Νίκος Αμοργιανός
τ.Αντιδήμαρχος Πειραιά
Διευθυντής Μουσικής Σχολής
Συγγραφεύς - Καθηγητής
Επίτιμο Μέλος της Κρατικής Ορχήστρας Αθηνών
Nα θυμίσουμε πως ο κ Αμοργιανός δεν πήγε ποτέ κόντρα στα πιστεύω του, για αυτό και ήταν ο πρώτος που αυτομόλησε λίγες ημέρες πριν τα αποτελέσματα της ψηφοφορίας από το Συνδυασμό του κ. Βασιλείου Μιχαλολιάκου.
Δημοσίευση σχολίου
Δημοσίευση σχολίου