Ποιο θα είναι το αποτέλεσμα της εκλογικής αναμέτρησης στην γειτονική χώρα στις 4 Μαρτίου και τι μπορεί να σημαίνει για την Ευρωπαϊκή Ένωση;
Η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομία της Ευρώπης πηγαίνει σε εκλογές στις αρχές του επόμενου μήνα με ένα νέο εκλογικό νόμο, που οι περισσότεροι αναλυτές πιστεύουν ότι θα οδηγήσει σε ένα αποτέλεσμα χωρίς καθαρό νικητή.
Με το ύψος του χρέους να φτάνει τα 230 εκατ. ευρώ, το οποίο αντιπροσωπεύει το 135% του ΑΕΠ της χώρας και το 20% των συνολικών ελλείψεων της ευρωζώνης, με μια οικονομία που παραμένει στάσιμη, καθώς οι τράπεζες και ο λαϊκισμός «εισβάλουν» στην πολιτική της, η Ιταλία θεωρείται «κίνδυνος» όχι μόνο για την ίδια, αλλά και για την ΕΕ γενικότερα.
Το Κίνημα των Πέντε Αστέρων, με επικεφαλής τον 31χρονο Λουίτζι Ντι Μάιο, φαίνεται στις δημοσκοπήσεις να είναι το μεγαλύτερο μονοκομματικό κόμμα, ενώ ένας συνασπισμός δεξιών που συναρμολογήθηκε από τον 81χρονο Σίλβιο Μπερλουσκόνι, συμπεριλαμβανομένου του δικού του Forza Italia και κάποιων άλλων κομμάτων, προηγείται με περίπου 10 ποσοστιαίες μονάδες.
Όμως, με το 30 έως 40% των ψηφοφόρων να παραμένουν αναποφάσιστοι, το τελικό αποτέλεσμα είναι εξαιρετικά απρόβλεπτο.
Οι διαπραγματεύσεις για τη συγκρότηση μιας κυβέρνησης αναμένεται να είναι δύσκολες και θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ένα αδύναμο, ασταθές αριστερό-δεξιό συνασπισμό ανίκανο να περάσει κάποια σημαντική νομοθεσία ή να προωθήσει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις που πολλοί αισθάνονται ότι χρειάζεται η Ιταλία.
Πως φτάσαμε ως εδώ;
Ο πρώην κεντροαριστερός πρωθυπουργός Ματέο Ρέντσι παραιτήθηκε στα τέλη του 2016, αφού έχασε το δημοψήφισμα σχετικά με προτεινόμενες συνταγματικές μεταρρυθμίσεις. Αντικαταστάθηκε από τον συνάδελφο του στο κόμμα, τον Πάολο Τζεντινόλι, μέχρις ότου γίνουν νέες εκλογές.
Η ήττα των προτάσεων του Ρέντσι, η οποία θα είχε εξαλείψει τις διαφορές μεταξύ των εκλογικών συστημάτων για την Αίθουσα των Αντιπροσώπων και την Γερουσία, άφησε τη χώρα χωρίς λειτουργικό εκλογικό σύστημα και ο Τζεντινόλι πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του 2017, προωθώντας έναν νέο εκλογικό νόμο, που τελικά πέρασε τον Οκτώβριο.
Ο Ρέντσι συμμετέχει στις εκλογές ως αρχηγός του κεντροαριστερού Δημοκρατικού Κόμματος.
Πώς λειτουργεί το νέο σύστημα;
Ο νόμος που πέρασε δημιουργεί ένα μικτό εκλογικό σύστημα, στο οποίο πάνω από το ένα τρίτο των βουλευτών στην Αίθουσα των Αντιπροσώπων και την Γερουσία εκλέγονται από το πλειοψηφικό σύστημα FPTP και τα δύο τρίτα από την αναλογική εκπροσώπηση (PR) μέσω καταλόγων των κομμάτων.
Τα κόμματα μπορούν να μπουν στο κοινοβούλιο μόνα τους, οπότε πρέπει να περάσουν το όριο του 3% για να κερδίσουν έδρες, ή με έναν προαναγγελθέντα συνασπισμό - που το νέο σύστημα ευνοεί - με όριο το 10%. Σε αντίθεση με το ισχύον σύστημα, αυτό δεν δίνει αυτόματη πλειοψηφία σε κανένα κόμμα ή συμμαχία που κερδίζει το 40% των ψήφων.
Οι ψηφοφόροι παίρνουν δύο ψηφοδέλτια, ένα για την αίθουσα των αντιπροσώπων κι ένα για την Γερουσία, και μπορούν να βάλουν ένα σταυρό σε κάθε ένα που θα μετράει τόσο για το FPTP, όσο και για το PR.
Συνολικά 232 θέσεις στην Αίθουσα των Αντιπροσώπων θα διατεθούν για τους νικητές της πλειοψηφίας (FPTP), 386 για τους υποψηφίους από την αναλογική εκπροσώπηση (PR) και 12 για τις εκλογικές περιφέρειες του εξωτερικού. Αντίστοιχα οι θέσεις στη Γερουσία είναι 102, 207 και έξι.
Ποια είναι τα μεγάλα ζητήματα;
Η μετανάστευση, που προκαλεί ήδη μεγάλη ανησυχία, έχει πυροδοτήσει περαιτέρω την πολιτική ατζέντα μετά τον πυροβολισμό έξι Αφρικανών από έναν ακροδεξιό τον Φεβρουάριο: Ο Μπερλουσκόνι σημείωσε πως το θέμα αποτελεί μια «κοινωνική βόμβα έτοιμη να εκραγεί» και υποσχέθηκε να απελάσει 600.000 λαθρομετανάστες εάν ο συνασπισμός του κάνει κυβέρνηση.
Επιπλέον, παρά τη σημερινή ανοδική πορεία της ανάπτυξης, η μακρά και φαινομενικά ανεπανόρθωτη πτώση της ιταλικής οικονομίας παραμένει βασικό θέμα, όπως και η συνεχιζόμενη υψηλή ανεργία (το ένα τρίτο των ατόμων κάτω των 25 ετών δεν έχουν εργασία) και - ιδιαίτερα στο νότο - η διαφθορά. Η Ευρώπη, και ειδικά το ευρώ, μπορεί ακόμα να γίνει ένα «καυτό» θέμα.
Περισσότερο απ΄όλα όμως, οι ιταλικές προεκλογικές εκστρατείες κυριαρχούνται από τη συζήτηση σχετικά με το ποιος υποστηρίζει, επιτίθεται ή και εγκαταλείπει ποιους, αντί για συγκεκριμένες προτάσεις και επεξεργασμένες πολιτικές. Εκτός από μερικές άγριες και, ως επί το πλείστον, ανέφικτες υποσχέσεις (βλέπε παρακάτω), αυτό δεν αποτελεί εξαίρεση.
Τι έχουν υποσχεθεί
Σε ένα πολιτικό κλίμα που οξύνεται συνεχώς, ο πρόεδρος Σέρτζιο Ματαρέλα αναγκάστηκε να παροτρύνει όλα τα κόμματα να διατηρήσουν τις εκλογικές τους υποσχέσεις ρεαλιστικές, πρακτικές και υπεύθυνες. Πολλοί δεν ακούνε.
Κεντροδεξιά: Το κόμμα Forza Italia είναι υπό την ηγεσία του τετραετούς πρωθυπουργού Μπερλουσκόνι, παρόλο που του απαγορεύεται να έχει κάποια δημόσια θέση, λόγω καταδίκης σε φορολογική απάτη. Στόχος του είναι να εισαγάγει ένα «παράλληλο νόμισμα» για εσωτερική χρήση, διατηρώντας το ευρώ για το διεθνές εμπόριο. Υπόσχεται επίσης έναν ενιαίο κατ 'αποκοπή φόρο εισοδήματος για τις εταιρείες και τους ιδιώτες, την κατάργηση του φόρου στέγασης από κληρονομιά, αλλά και του οδικού φόρου, διπλασιασμό της ελάχιστης σύνταξης, ελάχιστο εισόδημα 1.000 € το μήνα για όλους και αποκλεισμός στις νέες αφίξεις μεταναστών.
Ριζοσπαστική Δεξιά: «Λέγκα του Βορρά»: Ηγέτης του κόμματος είναι ο Ματέο Σαλβίνι. Υπόσχεται πως θα εισάγει επίσης ένα παράλληλο νόμισμα. Επιπλέον υποσχέθηκε να καταργήσει το δημοσιονομικό σύμφωνο της ΕΕ, το οποίο επιβάλλει αυστηρές δημοσιονομικές περικοπές στις χώρες υψηλού χρέους, να επιτύχει ένα ενιαίο φόρο για όλους στο 15%, λέει πώς θα επιτρέψει την πρόωρη συνταξιοδότηση, θα βάλει φρένο στη μετανάστευση και θα επαναπατρίζει 100.000 λαθρομετανάστες το χρόνο. Επίσης εξήγγειλε αυστηρότερες κυρώσεις για το έγκλημα και υποσχέθηκε να βελτιώσει τις σχέσεις με τη Ρωσία και να ανοίξει ξανά τους οίκους ανοχής της Ιταλίας.
Brothers of Italy: Καθοδηγούνται από τη Τζόρτζια Μελόνι. Ένα νότιο κόμμα ισοδύναμο της Βόρειας Συμμαχίας με νεοφασιστικές ρίζες. Οι πολιτικές τους είναι γενικά παρόμοιες. Με αυτές τις Λέγκας του Βορρά
Αντι-εγκαθίδρυση: Το κίνημα των πέντε αστέρων: Αρχηγός του κόμματος είναι ο Ντι Μάιο. Προτείνει ένα ελάχιστο μηνιαίο εισόδημα 780 ευρώ. Αύξηση του ελλείμματος του προϋπολογισμού, επαναδιαπραγμάτευση του δημοσιονομικού συμπεράσματος καταργώντας 400 «άχρηστους» νόμους, συμπεριλαμβανομένων των εργατικών και συνταξιοδοτικών μεταρρυθμίσεων που επιτρέπουν την πρόωρη συνταξιοδότηση και καθιστούν δυσκολότερες τις απολύσεις. Την αύξηση των φόρων επί των ενεργειακών εταιρειών και τη βελτίωση των σχέσεων με τη Ρωσία.
Κέντρο-αριστερά: Το δημοκρατικό κόμμα είναι υπό την ηγεσία του Ρέντσι. Προτείνει αύξηση του κατώτατου μισθού, διαπραγματεύσεις για την κατάργηση του δημοσιονομικού συμπεράσματος και αύξηση του ελλείμματος του προϋπολογισμού στο 3% του ΑΕΠ, προκειμένου να μειωθούν οι φόροι και να αυξηθούν οι επενδύσεις.
Αριστερά: Ελεύθεροι και ίσοι: Βρίσκεται υπό την ηγεσία του Πιέτρο Γκράσο και είναι ένα νέο κόμμα που ενώνει μικρότερες ομάδες που άφησαν το δημοκρατικό κόμμα του Ρέντσι. Προτείνει την κατάργηση των εργατικών και συνταξιοδοτικών μεταρρυθμίσεων και την ενίσχυση των δημόσιων δαπανών.
Ποιος θα νικήσει;
Το Κίνημα των Πέντε Αστέρων αναμένεται να είναι το πρώτο κόμμα με ποσοστό μεταξύ 27 και 29% των ψήφων, αλλά εδώ και πολύ καιρό απέκλεισε το σχηματισμό συνασπισμού με οποιοδήποτε από τα παραδοσιακά κόμματα. Τις τελευταίες ημέρες όμως, ο Ντι Μάιο δήλωσε ότι θα μπορούσε να επανεξετάσει την απόφαση του σε περίπτωση που δεν καταλήξουν οι εκλογές σε κάποιο αποτέλεσμα.
Το Forza Italia του Μπερλουσκόνι βρίσκεται μεταξύ 16 και 18%. Ο συνασπισμός του με τη Λέγκα του Βορρά που αναμένεται να συγκεντρώσει από 12 έως 14%, και με το «brothers of italy» που αναμένεται να έχουν ένα ποσοστό της τάξεως του 5-6% και ενδεχομένως το «εμείς μαζί με την Ιταλία» που ίσως φτάσει ένα 2 με 3%, τότε θα μπορούσαν να έρθουν σε απόσταση αναπνοής από το «πολυπόθητο» 40%.
Αριστερά, η κεντροαριστερή συμμαχία του Ρέντσι θα φτάσει να συγκεντρώσει με δυσκολία ένα 26-28%. Το Δημοκρατικό Κόμμα βρίσκεται μεταξύ 22 και 23%, και τα κόμματα «Περισσότερη Ευρώπη» και «Μαζί για την Ιταλία» μεταξύ 4 και 5%. Το Ελεύθεροι και ίσοι δείχνει στις δημοσκοπήσεις πως θα συγκεντρώσει γύρω στο 6%.
Μια περιφερειακή εκλογή στη Σικελία το Νοέμβριο είδε έναν υποψήφιο που υποστηρίζεται από το Μπερλουσκόνι να φτάνει σχεδόν το 40% και το Δημοκρατικό κόμμα να συγκεντρώνει ποσοστό μικρότερο από το 20%. Στις περιφερειακές εκλογές τον Ιούνιο, τα κόμματα της κεντροδεξιάς ήταν επίσης οι μεγάλοι νικητές και το κίνημα των πέντε αστέρων δεν τα πήγε καλά.
Αν σε αυτό προσθέσει κάποιος το υψηλό ποσοστό των ψηφοφόρων που εξακολουθούν να είναι αναποφάσιστοι, τότε καταλαβαίνουμε γιατί ακόμα είναι αδύνατο να προβλέψει κανείς ποιος θα κυβερνά την Ιταλία σε έναν μήνα από τώρα.
Δημοσίευση σχολίου
Δημοσίευση σχολίου